Woensdag 2 mei 2018 (pups zijn 1 week en 6 dagen oud)
Ik ben zoooooooooooooooo blij!!!!!!!!
Waarschijnlijk weten de meesten van jullie (nog) wel dat er in ons eerste nestje op de leeftijd van ruim 6 weken bij pup Melle geheel onverwachts PDA werd geconstateerd. Dit is een hevige hartruis, omdat de aansluiting tussen de aorta en de longslagader na de geboorte niet is dichtgegaan, zoals dit wel behoort. 'Ze' weten nog steeds niet waardoor PDA ontstaat (ze weten wel dat het iets genetisch is, maar er zijn meerdere genen bij betrokken en het precieze hoe, wat en waarom is helaas nog niet bekend). Wel is het zo dat het bij bepaalde rassen meer voorkomt dan bij andere rassen en helaas behoort de stabij tot die groep.
Omdat nog niet bekend is wat exact PDA veroorzaakt kun je er helaas dus ook nog niet op voorhand op testen en misschien bepaalde combinaties uitsluiten, waardoor je nooit meer voor de extreem verdrietige beslissing komt te staan die wij toen moesten nemen. Doe je niets aan de PDA, dan sterft de pup binnen een jaar een nare dood. Afschuwelijk dus. Opereren is eventueel een optie, maar dat was het voor ons niet. Melle kwam niet in aanmerking voor een operatie via de lies en zou dan een zware open hart operatie moeten ondergaan. Bovendien wilde Utrecht heel graag Melle onderzoeken, in de hoop meer te weten te komen over het ontstaan van PDA en hoopten we op die manier nog een bijdrage voor het ras te hebben kunnen leveren.
In de keuze voor een dekreu voor ons tweede nestje werd het uitzoeken van zijn lijnen op PDA uiteraard een heel belangrijk speerpunt (naast alle andere zaken -en dat zijn er veel, geloof me!- waar je al op let). In Finn vond ik de ideale combinatie.... maar ja, als je niet precies weet welke combinatie van genen de PDA veroorzaakt, dan kun je een (ogenschijnlijk) PDA-schone lijn kiezen, maar krijg je het misschien toch. Ik wilde er in elk geval ALLES aan gedaan hebben om het te voorkomen.
Daarnaast wilde ik niet weer tot zes weken wachten (en bij dit nest zelfs tot zeven weken, omdat ze dan pas getiterd gaan worden) voordat ik wist of ze PDA zouden hebben. Ik wil niet genieten 'met de rem erop'... van 'wat als'... Dus heb ik uitgezocht vanaf welke leeftijd je echt met zekerheid kunt horen of er PDA is en met de dierenarts die ook als ze zeven weken oud zijn de pups komt titeren voor vanmorgen afgesproken zodat zij ze kon beluisteren. Liefke even bij mijn ouders gebracht, want het leek me voor haar naar als ze mij met al haar pups weg zou zien gaan. Daarna met de zenuwen in mijn hele lijf naar de dierenarts.
Ik vond het mega-spannend, maar gelukkig kwam na heel goed luisteren het verlossende oordeel van de dierenarts: ALLE PUPS ZIJN PDA-VRIJ!!!!!!!!!!!!!!!! 🎉😍🐾
Ik ben zoooo blij, emotioneel ook. Nu kan ik vanuit mijn tenen gaan genieten van deze allerleukste, allerliefste, allerschattigste en allermooiste puppies! Pups weer in de werpkist gelegd en Liefke gelijk weer opgehaald (mijn ouders wonen twee huizen naast ons ;-) ). Ze vond het lang genoeg geduurd hebben, haha, we vlogen bijna over de straat weer terug naar huis!
En om de dag NOG iets mooier te maken: bij Okke en bij Bente gaan de oogjes open! Bij Okke al best een stuk, bij Bente echt aan het kieren, maar je ziet de prachtige blauwe oogjes! Als ze ouder worden verandert dat naar bruin.
Waarschijnlijk weten de meesten van jullie (nog) wel dat er in ons eerste nestje op de leeftijd van ruim 6 weken bij pup Melle geheel onverwachts PDA werd geconstateerd. Dit is een hevige hartruis, omdat de aansluiting tussen de aorta en de longslagader na de geboorte niet is dichtgegaan, zoals dit wel behoort. 'Ze' weten nog steeds niet waardoor PDA ontstaat (ze weten wel dat het iets genetisch is, maar er zijn meerdere genen bij betrokken en het precieze hoe, wat en waarom is helaas nog niet bekend). Wel is het zo dat het bij bepaalde rassen meer voorkomt dan bij andere rassen en helaas behoort de stabij tot die groep.
Omdat nog niet bekend is wat exact PDA veroorzaakt kun je er helaas dus ook nog niet op voorhand op testen en misschien bepaalde combinaties uitsluiten, waardoor je nooit meer voor de extreem verdrietige beslissing komt te staan die wij toen moesten nemen. Doe je niets aan de PDA, dan sterft de pup binnen een jaar een nare dood. Afschuwelijk dus. Opereren is eventueel een optie, maar dat was het voor ons niet. Melle kwam niet in aanmerking voor een operatie via de lies en zou dan een zware open hart operatie moeten ondergaan. Bovendien wilde Utrecht heel graag Melle onderzoeken, in de hoop meer te weten te komen over het ontstaan van PDA en hoopten we op die manier nog een bijdrage voor het ras te hebben kunnen leveren.
In de keuze voor een dekreu voor ons tweede nestje werd het uitzoeken van zijn lijnen op PDA uiteraard een heel belangrijk speerpunt (naast alle andere zaken -en dat zijn er veel, geloof me!- waar je al op let). In Finn vond ik de ideale combinatie.... maar ja, als je niet precies weet welke combinatie van genen de PDA veroorzaakt, dan kun je een (ogenschijnlijk) PDA-schone lijn kiezen, maar krijg je het misschien toch. Ik wilde er in elk geval ALLES aan gedaan hebben om het te voorkomen.
Daarnaast wilde ik niet weer tot zes weken wachten (en bij dit nest zelfs tot zeven weken, omdat ze dan pas getiterd gaan worden) voordat ik wist of ze PDA zouden hebben. Ik wil niet genieten 'met de rem erop'... van 'wat als'... Dus heb ik uitgezocht vanaf welke leeftijd je echt met zekerheid kunt horen of er PDA is en met de dierenarts die ook als ze zeven weken oud zijn de pups komt titeren voor vanmorgen afgesproken zodat zij ze kon beluisteren. Liefke even bij mijn ouders gebracht, want het leek me voor haar naar als ze mij met al haar pups weg zou zien gaan. Daarna met de zenuwen in mijn hele lijf naar de dierenarts.
Ik vond het mega-spannend, maar gelukkig kwam na heel goed luisteren het verlossende oordeel van de dierenarts: ALLE PUPS ZIJN PDA-VRIJ!!!!!!!!!!!!!!!! 🎉😍🐾
Ik ben zoooo blij, emotioneel ook. Nu kan ik vanuit mijn tenen gaan genieten van deze allerleukste, allerliefste, allerschattigste en allermooiste puppies! Pups weer in de werpkist gelegd en Liefke gelijk weer opgehaald (mijn ouders wonen twee huizen naast ons ;-) ). Ze vond het lang genoeg geduurd hebben, haha, we vlogen bijna over de straat weer terug naar huis!
En om de dag NOG iets mooier te maken: bij Okke en bij Bente gaan de oogjes open! Bij Okke al best een stuk, bij Bente echt aan het kieren, maar je ziet de prachtige blauwe oogjes! Als ze ouder worden verandert dat naar bruin.
Lief he??!!! Nou, mijn dag kan niet meer stuk!!! Tot morgen weer; dan zijn ze al weer twee weken oud!
Dinsdag 1 mei 2018 (pups zijn 1 week en 5 dagen oud)
Tsja, vrees dat ik in herhaling ga vallen... ik vind de pups (EN Liefke) zooooooo lief!
Oogjes zijn nog steeds dicht, maar dat kan nu toch echt niet heel lang meer duren. Verder zijn ze zoet, lief, schattig, zacht, rustig (nog wel ;-) ), lekkere knuffels en GENIET ik!!! Vandaag geen visite en dat is toch ook wel even lekker...
En niet omdat ik mezelf nou zo graag op de foto zie, maar ik weet dat dit ons laatste nestje is en na het eerste nestje leek het bijna onwerkelijk dat we het nestje gehad hadden. Ik wil gewoon heel graag de herinneringen voor mezelf vastleggen; dit is echt! Deze puppies zijn van ons! Ik heb nogmaals mijn droom mogen realiseren!
Oogjes zijn nog steeds dicht, maar dat kan nu toch echt niet heel lang meer duren. Verder zijn ze zoet, lief, schattig, zacht, rustig (nog wel ;-) ), lekkere knuffels en GENIET ik!!! Vandaag geen visite en dat is toch ook wel even lekker...
En niet omdat ik mezelf nou zo graag op de foto zie, maar ik weet dat dit ons laatste nestje is en na het eerste nestje leek het bijna onwerkelijk dat we het nestje gehad hadden. Ik wil gewoon heel graag de herinneringen voor mezelf vastleggen; dit is echt! Deze puppies zijn van ons! Ik heb nogmaals mijn droom mogen realiseren!
Maandag 30 april 2018 (pups zijn 1 week en 4 dagen oud)
Gisteren zijn de vrouwtjes van Finn: Tess en Carrie weer op visite geweest. Ze hebben de prachtige kinders bewonderd en geknuffeld.
Mijn ochtendroutine is als volgt: ik word wakker, ik ga mijn dekbed en matras opruimen en daarna de pups wegen. Ik haal ze een voor een uit de werpkist, weeg ze, noteer hun gewicht en leg ze dan (nu nog) in een kleine zacht mandje. Dat laatste zal wel niet lang meer kunnen, want ze beginnen er al uit te wurmen ;-). Vandaag zijn echt alle pups in gewicht verdubbeld!!
Daarna ga ik de werpkist schoonmaken. Eerst de anti-doodligstangen eruit, het vetbed in de wasmachine, werpkist en kennel schoonmaken met sopje en als de boel weer droog is dan een schoon vetbed erin en de anti-doodligstangen weer terug.
Mijn ochtendroutine is als volgt: ik word wakker, ik ga mijn dekbed en matras opruimen en daarna de pups wegen. Ik haal ze een voor een uit de werpkist, weeg ze, noteer hun gewicht en leg ze dan (nu nog) in een kleine zacht mandje. Dat laatste zal wel niet lang meer kunnen, want ze beginnen er al uit te wurmen ;-). Vandaag zijn echt alle pups in gewicht verdubbeld!!
Daarna ga ik de werpkist schoonmaken. Eerst de anti-doodligstangen eruit, het vetbed in de wasmachine, werpkist en kennel schoonmaken met sopje en als de boel weer droog is dan een schoon vetbed erin en de anti-doodligstangen weer terug.
Ik had hier het schone vetbed alvast klaar gelegd, maar moest nog even wachten tot de werpkist droog was. Liefke rende vervolgens naar het opgefrommelde vetbed en ging er snel op liggen. Zoooo schattig!
Zondag 29 april 2018 (pups zijn nu 1 week en drie dagen oud)
Hallo lieve mensen!
Lekker nachtje gehad; Liefke heb ik rond 04.30 uur even laten plassen en dan gaat ze daarna op haar andere zij liggen. Heb het idee dat dit ook met de borstontsteking beter is, omdat ze dan niet een hele nacht in dezelfde positie ligt. Ze heeft helemaal geen koorts meer en de harde plek in haar borst wordt kleiner gelukkig! Goed nieuws dus.
Taeke is nu ook in gewicht verdubbeld. Alleen Okke (moet nog 5 gram ;-) ) en Bente (moet nog 25 gram) nog; die zij er dus ook bijna!
En kijk hieronder bij Teuntje: de oogjes gaan nog net niet kieren, maar het kan vast niet lang meer duren!
Vanmiddag komen de vrouwtjes van Finn weer om zijn en Liefke's kinders te bewonderen!
Lekker nachtje gehad; Liefke heb ik rond 04.30 uur even laten plassen en dan gaat ze daarna op haar andere zij liggen. Heb het idee dat dit ook met de borstontsteking beter is, omdat ze dan niet een hele nacht in dezelfde positie ligt. Ze heeft helemaal geen koorts meer en de harde plek in haar borst wordt kleiner gelukkig! Goed nieuws dus.
Taeke is nu ook in gewicht verdubbeld. Alleen Okke (moet nog 5 gram ;-) ) en Bente (moet nog 25 gram) nog; die zij er dus ook bijna!
En kijk hieronder bij Teuntje: de oogjes gaan nog net niet kieren, maar het kan vast niet lang meer duren!
Vanmiddag komen de vrouwtjes van Finn weer om zijn en Liefke's kinders te bewonderen!
Zaterdag 28 april 2018 (pups zijn 1 week en 2 dagen oud)
Sorry, sorry voor de late berichtgeving; zeker gezien de mindere berichten van gisteren. We hadden vanmorgen een uitvaart/crematie en moesten al vroeg de deur uit. Net terug, dus nu pas tijd om de update te plaatsen.
Gelukkig een positieve! Het gaat duidelijk beter met Liefke. De koorts is weg en ze oogt ook echt behoorlijk fitter. Vanmorgen bij het uitlaten trok ze zelfs een beetje (ze krijgt drie keer meer eten dan normaal, dus dan moet je HEEEEEEL snel naar het uitlaatveldje om je behoefte te doen ;-) ), terwijl ze gisteren echt liep te sjokken en het haar duidelijk moeite kostte haar ene pootje voor de andere te krijgen.
De harde schijf zit nog steeds bij haar borst, maar gelukkig mogen en willen de pups nog steeds drinken! Alles om de druk te verlagen en hopelijk te voorkomen dat de boel klapt. Ook de gekneusde koolbladeren doen we er nog steeds op als ze niet aan het voeden is. Vanmorgen lukte dat niet zo heel goed; gisteren had ik haar zo'n operatierompertje aangedaan en daar bleven de koolblaadjes goed op hun plaats mee zitten, maar vanmorgen had ik mijn moeder (die kwam oppassen op Liefke en de pups) gezegd: misschien lukt het ook wel met een sjaal die je om haar achterlijf knoopt, maar dat bleek niet echt (of beter gezegd: echt niet) te werken. OK, nu heeft ze dus weer een rompertje aan. Straks weer eten en uitlaten en daarna weer de werpkist in, dus dan gaat het rompertje weer uit.
Ander goed nieuws is dat de pups super gegroeid zijn gisteren en dat vier pups zelfs hun geboortegewicht al verdubbeld hebben (en de andere drie er heeeel dicht tegenaan zitten): Teuntje, Fraukje, Fedde en Foske.
Goed, gisteren was dus echt een rot dag met stress en zorgen en vanmorgen was het ook erg verdrietig allemaal, maar nu gaan we weer genieten en de positieve lijn vasthouden!!!
Onderstaande foto is het eerste wat ik zie vanuit mijn bedje voor de werpkist. Ik word hier zooooo gelukkig van; wilde het jullie niet onthouden (ook al is de foto slecht omdat het nog niet erg licht was toen ik opstond vanmorgen).
Gelukkig een positieve! Het gaat duidelijk beter met Liefke. De koorts is weg en ze oogt ook echt behoorlijk fitter. Vanmorgen bij het uitlaten trok ze zelfs een beetje (ze krijgt drie keer meer eten dan normaal, dus dan moet je HEEEEEEL snel naar het uitlaatveldje om je behoefte te doen ;-) ), terwijl ze gisteren echt liep te sjokken en het haar duidelijk moeite kostte haar ene pootje voor de andere te krijgen.
De harde schijf zit nog steeds bij haar borst, maar gelukkig mogen en willen de pups nog steeds drinken! Alles om de druk te verlagen en hopelijk te voorkomen dat de boel klapt. Ook de gekneusde koolbladeren doen we er nog steeds op als ze niet aan het voeden is. Vanmorgen lukte dat niet zo heel goed; gisteren had ik haar zo'n operatierompertje aangedaan en daar bleven de koolblaadjes goed op hun plaats mee zitten, maar vanmorgen had ik mijn moeder (die kwam oppassen op Liefke en de pups) gezegd: misschien lukt het ook wel met een sjaal die je om haar achterlijf knoopt, maar dat bleek niet echt (of beter gezegd: echt niet) te werken. OK, nu heeft ze dus weer een rompertje aan. Straks weer eten en uitlaten en daarna weer de werpkist in, dus dan gaat het rompertje weer uit.
Ander goed nieuws is dat de pups super gegroeid zijn gisteren en dat vier pups zelfs hun geboortegewicht al verdubbeld hebben (en de andere drie er heeeel dicht tegenaan zitten): Teuntje, Fraukje, Fedde en Foske.
Goed, gisteren was dus echt een rot dag met stress en zorgen en vanmorgen was het ook erg verdrietig allemaal, maar nu gaan we weer genieten en de positieve lijn vasthouden!!!
Onderstaande foto is het eerste wat ik zie vanuit mijn bedje voor de werpkist. Ik word hier zooooo gelukkig van; wilde het jullie niet onthouden (ook al is de foto slecht omdat het nog niet erg licht was toen ik opstond vanmorgen).
Vrijdag 27 april 2018 (pups zijn 1 week en 1 dag oud)
Vandaag helaas een veel minder leuke update: Liefke is hartstikke ziek! Vanmorgen met uitlaten sjokte ze maar een beetje, ze oogde helemaal niet haar vrolijke zelf en toen ik, zoals ik dagelijks doe, haar tietjes checkte bleek gelijk waarom: ze heeft een fikse borstontsteking (mastitis) in haar linker achterste borst. Ik meet ook dagelijks haar temperatuur en ze bleek nu ook koorts te hebben. Ik zei de afgelopen dagen al: "Ik durf bijna niet hardop te zeggen dat het zo goed gaat, want straks gebeurt er weer wat" en ja hoor, ze heeft echt veel pijn en is helemaal niet OK nu.
Gelijk de dierenarts gebeld en daar kon ik gelukkig gelijk terecht. Ze heeft antibiotica en ontstekingsremmer gekregen. Nu maar hopen dat ze heel snel herstelt. Ik vind het zo verschrikkelijk naar ons meisje zo ziek te zien! Duimen jullie voor haar?
Gelukkig hebben de pups geen weet (en -vooralsnog- geen last) van hoe ziek mamma Liefke is. Nu Ed vandaag ook vrij is hebben we even een fotoshoot met de snuitjes van de pups gedaan, terwijl Liefke met gekneusde koolbladeren op haar zere tietje ligt te slapen. Ze is echt 'zo ziek als een hond'... TE sneu!
Gelijk de dierenarts gebeld en daar kon ik gelukkig gelijk terecht. Ze heeft antibiotica en ontstekingsremmer gekregen. Nu maar hopen dat ze heel snel herstelt. Ik vind het zo verschrikkelijk naar ons meisje zo ziek te zien! Duimen jullie voor haar?
Gelukkig hebben de pups geen weet (en -vooralsnog- geen last) van hoe ziek mamma Liefke is. Nu Ed vandaag ook vrij is hebben we even een fotoshoot met de snuitjes van de pups gedaan, terwijl Liefke met gekneusde koolbladeren op haar zere tietje ligt te slapen. Ze is echt 'zo ziek als een hond'... TE sneu!
Donderdag 26 april 2018 (de pups zijn alweer 1 week oud!) 🎂🎈🎉
Whohhhh en zo gaan we dan alweer de tweede week met de zeven kanjers in! Wat vliegt de tijd toch.
We hebben weer een goede nacht gehad. Rond 04.30 uur moest Liefke plassen, dus ik even met haar de tuin in. Kwamen we terug en dan moet ze dus via mijn bed de werpkist weer in... springt ze op mijn bed, diepe zucht, draait een rondje en gaat heerlijk daar liggen! Haha... nou, de pups waren allemaal heel lief aan het slapen, dus ik dacht: dat kan best even. Heeft ze heerlijk een tijd in mijn knieholten gelegen, tot de pups gingen mieren en toen sprong ze gelijk de werpkist weer in om te voeden. Mooi toch?!
Heb ook nog nieuwe filmpjes geplaatst! Oh... en vanmiddag ook voor het eerst de nageltjes geknipt (#onmogelijkzonderleesbril).
Hieronder een foto van hoe ik dan 's avonds ga slapen. En echt, geloof me, er is niets mooiers om als je je ogen open doet dit moois naast je te zien! Ik ben een heeeeeel erg bevoorrecht mens!
We hebben weer een goede nacht gehad. Rond 04.30 uur moest Liefke plassen, dus ik even met haar de tuin in. Kwamen we terug en dan moet ze dus via mijn bed de werpkist weer in... springt ze op mijn bed, diepe zucht, draait een rondje en gaat heerlijk daar liggen! Haha... nou, de pups waren allemaal heel lief aan het slapen, dus ik dacht: dat kan best even. Heeft ze heerlijk een tijd in mijn knieholten gelegen, tot de pups gingen mieren en toen sprong ze gelijk de werpkist weer in om te voeden. Mooi toch?!
Heb ook nog nieuwe filmpjes geplaatst! Oh... en vanmiddag ook voor het eerst de nageltjes geknipt (#onmogelijkzonderleesbril).
Hieronder een foto van hoe ik dan 's avonds ga slapen. En echt, geloof me, er is niets mooiers om als je je ogen open doet dit moois naast je te zien! Ik ben een heeeeeel erg bevoorrecht mens!